Utwór

Więc pijmy zdrowie, szwoleżerowie,

Niech smutki zginą w rozbitym szkle.

Gdy nas nie będzie, nikt się nie dowie,

Czy dobrze było nam, czy źle.

A gdy cię rzuci luba dziewczyna,

To nie rozpaczaj i nie roń łez,

Lecz z kolegami napij się wina,

A wszystkie smutki pójdą precz.

Szare mundury, złote obszycia,

Ach, jak to wszystko przepięknie lśni.

Lecz co jest na dnie w sercu ukryte,

Tego nie będzie wiedział nikt.

Więc pijmy wino, szwoleżerowie

Na cześć minionych, bojowych lat.

Niech żyją nasi dzielni wodzowie,

Niech żyje pułk nasz, Armii kwiat!

Gdy wódz da rozkaz, idziemy w pole,

Rzeczpospolitej oddamy krew

I w szwoleżerów rycerskim kole

Nucimy sobie taki śpiew…

Więc pijmy wino, szwoleżerowie,

Niech smutki zginą w rozbitym szkle.

Gdy nas nie będzie, nikt się nie dowie,

Czy dobrze było nam, czy źle.